ΙΣΤΟΡΙΑ TAE KWON DO

Ιστορία

H ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ

Οι πρόγονοι των Κορεατών εξασκούσανε διαφορετικές τεχνικές με μορφή «αθλητικών δραστηριοτήτων» κατά την διάρκεια θρησκευτικών τελετών. Τελικά μετατράπηκαν σε ασκήσεις για να βελτιώσουν την υγεία ή τις πολεμικές συνήθειες.
Η καταγωγή του Ταεκβοντό σ’ αυτή τη χώρα πηγαίνει πίσω στη δυναστεία Koguryo, που δημιουργήθηκε το έτος 37 π.χ. Μια μορφή πολεμικής τέχνης εξασκούνταν επίσης στη δυναστεία Sil-la (57 π.Χ.–936 μ.Χ. To Sil-la ήταν διάσημο για το Hwarang. Ο πολιτισμός και οι κορεάτικες πολεμικές τέχνες της περιόδου, εμπλουτίστηκαν με την επιρροή του Hwarang, μιας πολεμικής εκπαιδευτικής και κοινωνικής οργάνωσης για τους νεαρούς ευγενείς της Δυναστείας Sil-la. Στην συνέχεια κατά την περίοδο του KORYO και της δυναστείας YI, το Ταεκβοντό (που εκείνη την εποχή είχε άλλη μορφή, ήταν γνωστό ως “Subak”), εξασκούνταν όχι μόνο για την βελτίωση της φυσικής κατάστασης των ανθρώπων, αλλά και σαν πολεμική τέχνη μεγάλης αξίας

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ

Από τις αρχές του 20ου αιώνα οι Κορεάτες εξασκούσαν την πολεμική τέχνη με την ονομασία «Tae Kyon». Το 1955 πήρε την σημερινή του ονομασία και εξελίχθηκε σε μια σύγχρονη Κορεάτικη τέχνη αυτοάμυνας που μετεξελίχθηκε σε Ολυμπιακό αγώνισμα.

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 άρχισε να εξασκείται στην Ευρώπη και παρουσίασε αλματώδη ανάπτυξη. Δεν παρέμεινε στατικό στην μορφή του όπως άλλα παρεμφερή μαχητικά στυλ ή αγωνίσματα, αλλά παρουσίασε συνεχώς βελτιώσεις στην μέθοδο διδασκαλίας, στην προπονητική, στην τεχνική εκτέλεση, στον εμπλουτισμό των κινήσεων.
Από το 1973 που συστάθηκε η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ταεκβοντό (World Tae Kwon Do Federation) με έδρα την Σεούλ της Κορέας και διοργανώθηκε το πρώτο Παγκόσμιο πρωτάθλημα αναπτύχθηκε και το αγωνιστικό Ταεκβοντό με το οποίο ασχολείται πλέον και η Αθλητική επιστήμη.

Περισσότερες από 190 χώρες στον κόσμο το αναγνώρισαν και το καλλιεργούν ως επίσημο άθλημα. Η μεγαλύτερη καταξίωση του Ταεκβοντό είναι ασφαλώς η συμμετοχή του ως αγώνισμα επίδειξης στους Ολυμπιακούς αγώνες της Σεούλ το 1988 και στους Ολυμπιακούς αγώνες της Βαρκελώνης το 1992. Αποτέλεσμα αυτών ήταν να αναγνωρισθεί από την ΔΙΕΘΝΗ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ως επίσημο Ολυμπιακό αγώνισμα κατά την 103η Γενική Σύνοδο στο Παρίσι στις 4 Σεπτεμβρίου 1994. Από το 2000 εντάχθηκε στο επίσημο πρόγραμμα των Ολυμπιακών αγώνων (Sydney).

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Το Ταεκβοντό ξεκίνησε στην Ελλάδα στην Αθήνα το 1969 και στην Θεσσαλονίκη το 1970. Αναπτύχθηκε με ατομική πρωτοβουλία και αργούς ρυθμούς στην δεκαετία του 1970. Τον Δεκέμβριο του 1979 αναγνωρίσθηκε ως επίσημο άθλημα από την Πολιτεία (Γ.Γ.Α.) και εντάχθηκε στην δύναμη του Σ.Ε.Γ.Α.Σ. με μόλις 11 Σωματεία σε όλη την Ελλάδα. Η ανάπτυξη που ακολούθησε ήταν ραγδαία. Το 1987 τα Σωματεία ξεπέρασαν τα 40 και η Πολιτεία έκανε αποδεκτό το αίτημα να ιδρυθεί η 23η Ομοσπονδία, η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ (ΕΛ.Ο.Τ.).

Η ΕΛ.Ο.Τ. ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα με αποτέλεσμα το άθλημα να αναπτυχθεί με εντυπωσιακούς ρυθμούς. Τα ενεργά Σωματεία σήμερα ξεπερνούν τα 430 και λειτουργούν σε κάθε μακρινή γωνιά της Ελλάδας, ακόμη και σε χωριά ή σε μικρά νησιά. Η ΕΛ.ΟΤ. διαθέτει δύο Ενώσεις: την Ένωση Βορείου Ελλάδος και την Ένωση Νοτίου Ελλάδος. Σε συνεργασία με την Γ.Γ.Α. διοργάνωσε 18 Σχολές προπονητών Β΄ & Γ΄ κατηγορίας (1989-2008) για την επιμόρφωση των προπονητών και την απόκτηση της άδειας εξασκήσεως του επαγγέλματος σε 580 προπονητές, από όλη την Ελλάδα.

Το Ταεκβοντό διδάσκεται και στα Πανεπιστήμια ως μάθημα Κύριας Ειδικότητας και Επιλογής (Τ.Ε.Φ.Α.Α.–Α.Π.Θ. από το 1991 & Αθηνών από το 2005), ως μάθημα Δευτερεύουσας Ειδικότητας και Επιλογής (Τ.Ε.Φ.Α.Α.–Δ.Π.Θ. από το 1990) και ως μάθημα Επιλογής (Τ.Ε.Φ.Α.Α.–Θεσσαλίας από το 2005). Επίσης έχει ενταχθεί στα Αθλητικά Σχολεία (Τ.Α.Δ.) 8 νομών και συνεχώς αυξάνονται τα Σχολεία και σε άλλους νομούς.

Οι διεθνείς διακρίσεις αυξάνονται κάθε χρόνο σε αριθμό αλλά και σε υψηλό αγωνιστικό επίπεδο, με αποκορύφωμα τα μετάλλια στους Ολυμπιακούς αγώνες (2000, 2004, 2008). Το Ταεκβοντό είναι το μοναδικό άθλημα στην Ελλάδα το οποίο κατακτά ανελλιπώς Ολυμπιακά μετάλλια σε όλους τους Ολυμπιακούς αγώνες από την πρώτη κιόλας συμμετοχή!

 

Οι αρχές του Τάε Κβόν Ντο, όπως τις κατέγραψε ο ιδρυτής του αθλήματος Στρατηγός Τσόι Χονγκ-χι μέσα στην Εγκυκλοπαίδεια του Τάε Κβόν Ντο:[2]

 

ΑΡΧΕΣ ΤΑΕ ΚΒΟ ΝΤΟ

Ευγένεια

Μπορεί να ειπωθεί πως η ευγένεια αποτελεί άγραφο κανόνα που μας κληροδότησαν οι αρχαίοι δάσκαλοι της φιλοσοφίας σαν μέσο για τη φώτιση των ανθρώπινων όντων, διατηρώντας ταυτόχρονα την κοινωνία αρμονική.

Ακεραιότητα

Στο Τάε Κβον Ντο ο ορισμός για τη λέξη ακεραιότητα είναι χαλαρότερος από αυτόν που συνήθως συναντά κανείς στα λεξικά. Πρέπει κανείς να μπορεί να καθορίσει το σωστό και το λάθος και να έχει τη συνείδηση, αν κάνει λάθος, να αισθανθεί ενοχή.

Επιμονή

Σίγουρα, το πιθανότερο είναι πως η ευτυχία και η ευημερία θα έρθουν στον υπομονετικό άνθρωπο. Για να επιτύχουμε κάτι, είτε πρόκειται για ανώτερο πτυχίο είτε για την τελειοποίηση μιας τεχνικής, πρέπει να βάλουμε το στόχο μας και ύστερα να επιμένουμε συνεχώς.

 

Αυτοέλεγχος

Αυτή η αρχή είναι εξαιρετικά σημαντική , ως προς το πώς συμπεριφέρεται κανείς είτε στον ελεύθερο φιλικό αγώνα είτε στις προσωπικές του υποθέσεις. Η απώλεια του αυτοελέγχου σε φιλικό αγώνα μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική τόσο για το μαθητή όσο και για τον αντίπαλο. Σύμφωνα με το Λάο-Τζου «ο όρος δυνατότερος αφορά περισσότερο αυτόν που νικά τον εαυτό του και λιγότερο κάποιον άλλον».

Ακατάβλητο Πνεύμα

Ο σοβαρός μαθητής του Τάε Κβον Ντο συμπεριφέρεται σε όλες τις περιστάσεις με ταπεινότητα και ειλικρίνεια. Όταν συναντά την αδικία, αντιμετωπίζει τους φιλοπόλεμους χωρίς καθόλου φόβο ή δισταγμό, με ακατάβλητο πνεύμα, ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο αντίπαλος ή πόσο μεγάλος είναι ο αριθμός τους.